We zijn weer thuis!

Gisteren was de vakantie weer voorbij en zijn we teru gereisd naar NL. Het bed uit om 05:30. Om 06:55 op de snelle postboot naar Namsos gestapt. Dit deel van de reis duurt zo'n 2,5 uur. Geweldig mooie tocht door de fjorden. Het is strak blauw en windstil. De herfstkleuren knallen van de bomen; je heb alleen daarvoor al je zonnenbril nodig. Vlakbij Hofles merkt Wim op dat een stel windmolens hem wel bekend voorkomen.

Inderdaad heeft hij daar in het verleden regelmatig gevist toen hij nog de camping op Kvistero bezocht samen met Rene.

Om 09:30 komen we aan op de kade in Namsos waar de expresbus naar Trondheim al staat te wachten. De busreis is niet minder mooi. De berken hebben prachtig geel blad dat richtinghetuiteinde van de takken verloopt naarknalrood. Zeker met de overvloedige zon een bijzonder gezicht.

Volgens schema komen we aan op het vliegveld van Trondheim. Daar krijgen we bij het inchecken te maken met een vervelende groep Duitse bootvluchtelingen. Alle gekheid het was gewoon een groep Duitsers die met heimwee op zoek zijn geweest naar hun vorige schip; de Tripitz denken we (ze hadden de leeftijd er wel voor!). Ze kwamen van de tocht meteenhurtigrute cruiseschip. Wat een verschrikkelijk brutaal en arrogant volk was dat. Zeepier kent vele heel geschikte en aardige Duitsers, maar dezebevestigden het stereotype beeld dat wij van Duitsers in het buitenland hebben maar weer eens. Zonder enige gene kruipen ze voor in de rij. Spreken niets anders dan Duits en vinden zelfs met die beperkingdat de wereld hen toebehoord. BRAAK!!!!!! K...-Volk!!!!!

Snel nog even een pølse med brød gehaald. Die hadden we ons de hele reis al beloofd, maar kwamem we steeds niet aan toe.

Gelukkig hebben wij een SAS-Plus ticket en kunnen wij daarna die groep vervelende Duitsers snel achter ons laten via het fast track dat je met een dergelijk ticket mag volgen. Wij hoeven verder dus nergens in de rij te staan! Het 1e deel van de vliegreis bestaat uit het traject naar Oslo. In Oslo start het 2e deel van de vliegreis en stappen we over op een ander vliegtuig dat ons naar Amsterdam brengt. Dat Plus-ticket brengt ook dat je vooraf en tussendoor gebruik mag maken van de SAS-longes op de vliegvelden.

Lekker uit de drukte eten en drinken wat je wilt, terwijl je relaxt in heerlijke fauteuils. Ruime zetels voorin het toestel eneten en drinken in het vliegtuig. Ongekende luxe voor eenvoudige reizigers als ons.

Zeker het eten aanboord is van prima kwaliteit. Zeepier heeft toch al wel verschillende maatschappijen gebruikt in de loop van de jaren en beweerde altijd dat Turkisch airlines het beste voedsel serveerde. Het voedsel dat SAS je voorzet is zeker van dezelfde goede kwaliteit. Kan onze Koninklijke nog een puntje aan zuigen!

Een kwartier eerder dan voorzien komen we op Schiphol aan. Onze bagage hebben we ook al snel. Hiernemen we afscheid van Wim. Hij gaat richting Woerden en wij met de trein naar Nijkerk.

Thuis al snel de rommel opgeruimd en dat was dan al weer het einde van een heel leuke vakantie.

Dag 8: De terugweg

De mannen zijn alweer vertrokken van Leka en zitten nu op de snelle ferry naar Namsos; het is er nog steeds ongelofelijk mooi weer. Echt uitzonderlijk voor de tijd van het jaar waarin meestal de depressies richting midden-Noorwegen koersen. Wordt vervolgd........

UPDATE 14:00 uur:
De mannen zitten in het vliegtuig en hebben in de lounge nog gratis broodjes en koffie weggewerkt. Ze hebben bij de douane van Willem zijn leverworst afgepakt en een restje margarine....wat je daarmee nou in je handbagage moet is mij een raadsel! Het is maar een vluchtje van 55 min en ze krijgen nog een snack onderweg ook.

UPDATE 16:30 uur Ze zitten weer in het vliegtuig dat ze naar Schiphol zal brengen onderweg krijgen ze goulash-soep, de vrouwen zullen er blij mee zijn ..zullen we maar zeggen. Nou Willem is er klaar voor ...er wil zelfs niemand naast hem zitten....of zou het die vislucht zijn???

Einde dag 7; De laatste dag op Leka.

Vandaag is het plan om een rondje om Leka te fietsen. We hebben geen idee hoe geaccidenteerd de route zal zijn. We hebben hem al verschillende keren met de auto gereden, maar dan blijven de hellingen niet in je herinnering. We zien wel.

Eerst hebben we een afspraak met Beathe, de voorzitter van de kerkeraad hier op het eiland. Zij zal ons het uit de zestiende eeuw daterende altaar kabinet laten zien dat de kerk hier bezit. Deze zogenaamde retabel wordt toegeschreven aan een Nederlandse Meester van de Utrechtse Stenen Vrouwenkop. Nederlands fabricaat dus! Om strak 10:15 komen we bij de kerk aan en laat Beathe ons vol trots de kerk, de daarin hangende schilderijen en natuurlijk de retabel zien.

Deze stukken zijn in de 19^e eeuw tijdens een brand gered en staan nu in de daarna gebouwde kerk.

Na afscheid te hebben genomen fietsen we verder. Het is prachtig zonnig weer en de temperatuur zal vandaag oplopen naar 14 graden. De eerste hellinkjes zijn nog te nemen. Naar mate we verder komen zijn er echter ook tussen waar we de fiets maar even aan de hand al lopend meenemen.

Net na de middag lunchen we onderweg op een picknickplaats aan de westkant van Leka.

Voor de geologisch geïnteresseerden onder ons; dat is in het gebied waar alleen rode gesteenten te zien zijn aan het oppervlak. Leka is een zogenaamde ofioliet een stuk doorsnede van de aardmantel dat op zijn kant is komen te liggen. Je kunt dus van oost naar west van de oceaanbodem via de aardkorst naar de aardmantel lopen. Die rode gesteenten bestaan uit duniet (onderste deel van de magmakamer) dat verweerd is en door het ijzer knal oranje is.

Om ongeveer 14:30 zijn we bij Leka Spiseri waar we de fietsen zouden terugbrengen. We worden daar hartelijk ontvangen door Gretha die ons in het gebouw rondleidt en vol trots de plannen voor de toekomst verteld. Ze willen naast het restaurant dat ze nu runnen, daar een glamping maken met een paar piramidetenten en yourts. Verder moet het terrein met cultuurelementen opgeleukt worden en gaan ze in de brocante- en tweede handshandel.

Na thuiskomst eerst maar eens effe lekker in de zon een biertje gedronken met een chippie.

Vervolgens zijn we aan het inpakken gegaan.

Morgenochtend moeten we om 06:55 klaar staan op de steiger voor de hurtigbåt die ons naar Namsos zal brengen. Dus alles moet vanavond klaar staan.

Oh ja, het eten vanavond -en dat George bijzonder aanspreken- waren opgewarmde kliekjes, aangevuld met een snee brood met dik beleg.

Dag 7: Tussenbericht

Even een tussenbericht van Rene:

Vandaag de laatste visdag van de mannen...het gerucht gaat dat ze naar de kerk gaan vanochtend. Ik begin nu wel aan het vermogen van de mannen om vis te vangen te twijfelen, omdat ze na 1 weekje nog steeds die koelbox niet vol hebben. Dat ze daarom bijstand van een hogere macht hebben ingeroepen zegt wel erg veel over hun geestelijke toestand op dit moment. De afgelopen week heb ik als afvaller wel meegeleefd met de mannen, er is regelmatig contact geweest en heb ze ook van vis-advies voorzien al heeft dat niet veel geholpen ...of ze waren eigenwijs. Volgens mij hebben ze een goede visfinder gemist..want die neus van Zeepier is ook niet meer wat het is geweest.. zo blijkt nu.
De mannen komen morgen terug...eerst de snelferry naar Namsos, dan de bus naar Trondheim, het vliegtuig naar Oslo en dan na een overstap door naar Schiphol waar ze ca. 18:25 uur landen. Ik ga Willem weer ophalen en Zeepier en zoon op de trein zetten. Ik zal morgen hun reisverloop wel weer updaten: tussen de bedrijven door.

Voor mij en Conny is het nu inpakken geblazen voor onze herfstvakantie waar we wel aan toe zijn....in de reacties mogen jullie raden waar we naar toe gaan!

Dag 6; Schollendag!

Opnieuw een prachtige zonnige dag. Het weerbericht zat er op het punt van de wolken goed naast. Temperatuur is 13 graden en er waait een licht briesje (3 á 4 bft). De wind zal tegen de middag afnemen naar 2 bft.

Er zijn maar twee groepen die het huis huren van Karl Oddvar. Een groep Duitsers en wij. De Duitsers waren hier in augustus. Die laten altijd van alles achter. Er staat bijvoorbeeld een gigantische voorraad zout, suiker en azijn. Lijkt we of dat elk jaar meer wordt. Altijd grappig om te zien hoe kleinigheidjes in en om het huis aangepast worden door de bewoners. Vooral op gebied van spijkers en schroeven laten beiden groepen zich niet onbetuigd. Een briefje ophangen dat ze de pluizen uit het stoffilter van de wasdroger moeten halen zal niet helpen, want we zijn zelf in april/mei waarschijnlijk weer de eersten die het huis bewonen in 2017. Niels maakt in elk geval handig gebruik van een aanpassing die de Duisters aan de boot gemaakt hebben. Ze hebben daar buisisolatie vastgeplakt om een zachte hengel- en rugsteun te hebben.

Vandaag moest in het teken staan van schollen vangen. Kabeljauw, pollak en schelvis is er bijna niet te vinden, dus moesten het schollen worden. We kennen een heel goede plek en we hebben een stuk of 40 prachtige wadwormen. We starten op een onderwaterbergje onderweg naar de schollenstek. Zeepier vangt daar direct een mooi gulletje en even later laat hij een koolvisje uit, dat onderweg zich vergreep aan zijn pilkertje, en hup een echte kabeljauw van zo’n 90 cm in zijn deel. Dat beloofd wat voor de rest van de dag. Dus doorvaren naar de schollenstek.

Helaas de schollestek laat ons in de steek en wat we verder ook doen welke zandbaaitjes en diepten we ook bevissen, een schol wordt niet gevangen. Sterker nog, normaal wordt je aas belaagd door schorriemorrie (kleine wijting e.d. die je aas opvreten), nu ontbreken die zelfs overal. De enige oogst van een uurtje of 4 vissen op schol met 3 hengels zijn een mooie grote grauwe poon en een lengetje van 20 cm.

We moeten ook nog wat vangen voor het eten van vanavond. Dus varen we door naar de zuidpunt van het eiland Madsoya om daar nog wat makreel te vangen (doen we in een marinade van gebakken ui, rode pepers en ketjap manis). Ook hier is het weer anders dan in het begin van de week. Geen makreel, waar we er eerst zoveel konden vangen als we wilden. Opnieuw laat Zeepier een koolvisje uit en ja hoor weer een mooie kabeljauw.

Om 16:00 maar terug gaan varen naar huis (dat is een uurtje varen). Onderweg pikken we nog even het puntje van vanochtend aan. We moeten immers zelf ook wat eten. Gelijk komen de makrelen binnen. Alleen heeft Wim besloten dat we koolvis gaan eten. Vanochtend vingen we er hier die tegen de 40 cm waren, nu alleen visjes van 30 cm. Het is niet anders. Dan die slecht gehaakt zijn maar meenemen.

Het menu van vandaag:

Gekookte piepers, bloemkool mix en koolvisfile(tjes). Niels roept bij de eerste hap van die (veel te) kleine koolvisfiletjes dat ze naar roerei smaken. Inderdaad lijkt de smaak daar wel een beetje op. Grote koolvis heeft en veel meer uitgesproken smaak. Maar goed, deze kleine filetjes worden toch met smaak verorbert.

Morgen fietsen rond het eiland en misschien nog ergens een wandelingetje. Om 10:15 worden we verwacht bij het kerkje van Leka. We krijgen dan het altaarstuk te zien. Dat is gemaakt door Utrechtse houtsnijders en aan de kerk van Leka geschonken door een Deense prinses die hier doodsangst heeft uitgestaan in een storm op zee.

Dag 5; Fietsdag

We hadden afgespreken om deze week 2 dagen op eiland verkenning te gaan met de fiets. Vandaag is het prachtig weer. Strak blauwe lucht, maar het waait het iets harder. Vandaag wordt daarom dus een fietstocht.

De winter zit er aan te komen hier. Niet alleen zie je overal herfstkleuren, vanochtend kwam er ineens een vrachtwagen langs die de wegbermmarkeringen voor in de sneeuw aan het plaatsen was.

Vanochtend zijn Wim en Zeepier eerst nog wadwormen gaan vangen op het wadje direct voort het huis. Best een hele klus. Allereerst zitten die wormen hier kneitersdiep en vervolgens is de grond hier vergeven van stenen. Veel zweten dus, maar uiteindelijk hebben we na ruim een half uurtje ca. 40 wadwormen en een slijkzager. Daar gaan we morgen me op Schol vissen. Als dat allemaal verzilverd wordt hebben we de kist wel vol.

We besluiten vandaag naar het drinkwatermeertje te fietsen om daar op forel te gaan vissen. We hebben gehoord dat die er zitten. Wel veelal kleine bruine forellen. Het meertje ligt op ongeveer 160 meter boven de zeespiegel. Dat betekent dus omhoog. We moeten ongeveer 8 km fietsen, maar dat gaat bijna uitsluitend omhoog met en paar vieze steile stukjes. Wim met zijn 78 jaar komt prima mee omhoog.

De fietsen mogen van hem nog wel een lagere versnelling hebben. Op 2 km van het meer moeten we de fietsen parkeren en verder te voet een wandelpad op. Dus hengelspullen op de rug en lopen maar. Dat wandelstuk gaat dus echt omhoog; de koeien die er lopen wensen ons veel plezier en blijven beneden. Verder moeten een paar keer stappend over stenen een beekje oversteken. Het wandelpad loopt door en dal tussen 2 heuvels. Halverwege hebben we nog een prachtig uitzicht richting de zee en in de verte de hoogste berg uit de omgeving (op de vaste wal); Heilhornet met ca 1100 meter.

Donderdag hebben we weer een fietsdag. Niels en Zeepier willen dan het hele eiland rond. Zo mogelijk hier en daar nog vissen op bijvoorbeeld zeeforel. Dat laatste zien we nog wel. We moeten bijtijds thuis terug zijn om de boel in te pakken. Vrijdag moeten we al om 06:50 klaar staan bij de hurtigbåt. Of Wim dan mee gaat fietsen weten we niet. Zeepier wilde de retabel (een altaarstuk) in de kerk op Leka zien en heeft en afspraak gemaakt met de koster. Dat was wel behoorlijk schrikken voor Wim, die dacht dat hij naar de kerk moest en bedacht dat hij zijn psalmboek niet bij zich had (tenminste dat denken we).

Eenmaal boven snel aan het vissen. Niels heeft bij de derde inworp al een forelletje te pakken.

Daarna blijft het angstvallig stil. Wat we ook doen; alleen Wim vangt er nog een. Om een uurtje of 15:30 maar langzaam weer aan de afdaling begonnen. Eenmaal terug bij de fietsen is de terugweg snel afgelegd. Bijna geheel bergaf. We zijn in 15 minuten weer thuis. Eenmaal daar snel door om de krabbenvallen op te halen en te kijken of we wat gevangen hebben. Gelukkig zijn het er niet al te veel.

Het eten dit keer is kip parmigiana. Kip met een korstje van paneer met parmezaanse kaas. In een tomatensaus met daarop mozzarella. Gebakken piepers met knoflook en tijm maken de maaltijd af.

Na het eten nog de krabben koken. Niels haakt af. Hij heeft de geur van krabben nog in zijn neus van een paar jaar geleden toen we er wel 80 hadden en Niels met Wiegert 2 avonden krab hebben staan koken. Wim en Zeepier koken ze deze keer. Scharen , poten en kopvlees in een zak en de rest stuk voor stuk afkluiven en uitzuigen. We hebben de grootste lol, maar het duurt allemaal wel even.

Dag 4; Niks kapot gemaakt!

Gisterenavond was en tijdens een opklaring behoorlijk helder noorderlicht te zien. Geprobeerd en foto ervan te maken, maar met de camera in de smartphonelukte dat helaas niet. De lens vangt te weinig licht, dat dan ook nog in beweging is. Karl Oddvar heeft ook gisterenavond zonder dat we het in de gaten hadden ook nog een greep gebracht om wadwormen te steken.

Vanmorgen regende het veel harder dan verwacht. De buienradar liet zien dat de weergoden Leka niet goed gezind waren, want het regende zo ongeveer nergens in Noorwegen, alleen op en rondom Leka. Tegen 11:00 klaarde het op en zijn we vertrokken. Altijd weer spannend. Immers nu mochten we weer op pad met de blauwe boot. Gelukkig deed die het weer perfect.

Vissen was taai vandaag. De kabeljauw en verschillende andere vis zit ver op zee in het diepe koude water. We wilde eens kijken of er misschien wel wat kabeljauw te vinden was aan de vaste wal kant. Ook hier moeilijk door de lagen koolvisjes en makrelen heen te komen. We plukten van een belachelijke diepte van 50 meter een 3-tal pollakken. Ondiep en diep was verder niet de beoogde vissen te vangen. Niels liet nog even een koolvisje uit en daaraan vergreep zich nog een meter kabeljauw die de (mid)dag dan nog goed maakte.

Later ving zeepier nog een lengetje. Gelukkig was het bijna windstil en scheen de zon volop. De koppen zijn ondanks de brandzalf toch best wel verbrand geraakt.

Karl Oddvar bleek gisterenavond niet alleen een greep te hebben gebracht, maar ook een paar krabbenfuiken met gewichten, touw en boei op steiger te hebben klaargezet. Was wel weer effe goed nadenken hoe nu die knoop werkte die je altijd weer los kan krijgen. Uiteindelijk is dat toch gelukt. Bij terugkomst de fuiken dus toch maar van aas voorzien en en snel nog uitgezet. Bij thuiskomst bleken de buren al krabben te hebben gevangen en waren ze water aan het koken om de krabben te bereiden.

Er zijn al veel krabben gevangen dus het is te hopen dat er nog wat voor ons over is. Hopelijk kunnen morgenavond aan de slag. Niels riep al dat hij er niet aanging beginnen. De vorige keer was voor hem eens maar nooit weer. Toen heeft hij twee avonden krabben staan koken.

Het eten vanavond was viscurry met rijst. Lekker snel klaar en met verse vis. Mjammie!!!!!!! (en goed klaar gemaakt wantde duif ging niet koeren!)

Morgen gaan we het eiland op om forel te vissen. Zeepier had vanochtend tussen de buien door, met de nieuwe greep, al een 50 pieren gevangen. Dus we gaan fietsen morgen. Aan Wim kun je dat wel merken. Hij heeft van een kwakzalver een doos pillen meegekregen voor zijn knie(?). Mijn hemel wat een knoerten van dingen; formaat “doosje goed gesloten houden”! Die mag je wel met een pillenschieter inbrengen. Hij eet ze als een snee brood; in kleine stukjes! Hij vraagt alleen nog niet om een rolletje vleeswaar om de stukjes. Ben benieuwd of die stukjes pil morgen in zijn knie zijn aangekomen!

Dag 3; De slopers op pad!

In het toilet staat een nieuw attribuut. Vanmorgen eerst maar eens instructies over het gebruik achtergelaten.

Op tijd vertrokken met de blauwe boot richting zuiden naar het eiland Dolma om te proberen daar wat kabeljauw te vangen. Op de terugweg willen we wat makrelen vangen om te eten en om in te vriezen als aas voor volgend jaar.

Nog maar net buiten de haven rechtsaf. Zeepier geeft een beetje gas bij en dan begeeft de aandrijving het. De as draait wel, maar geen voortstuwing. Dus de keerkoppeling is in orde, maar kennelijk de schroef niet. Raar!. Karl Oddvar gebeld en hij komt al snel met een andere boot ons een sleepje terug geven. De oude vissersboot (de bereboot) is in orde maar heeft alleen geen dieptemeter. Niet getreurd de stekken die we willen bevissen kunnen we ook op de kaartplotter wel vinden. Overgestapt op de bereboot dus. Karl Oddvar denkt dat het de breekpen van de schroef is zal de blauwe boot uit het water halen en repareren. Hij heeft een paar uurtjes nodig zegt hij. Inderdaad krijgen we begin van de middag bericht dat de blauwe boot weer klaar is voor gebruik.

Wij worden de hele dag zo ongeveer geteisterd door kleine koolvis (tot 40 cm) en makrelen. Vooral de koolvissen zijn lastig. De meeste zijn net te groot om door te laten zakken naar de bodem. Zeepier lukt het 2 keer met een klein koolvisje. De 1e levert een mooie gul op, De 2^e alleen een verspeelde gul. Op de slugs vangen we niets nada niks! Onbegrijpelijk. Halverwege de middag doorgevaren naar een plek van 18 m diep aan de zuidpunt van het eiland Madsoya. Daar zou makreel zitten. Nou dat hebben we geweten. Niet door te komen laag van koolvis en makreel. Grote makrelen. Niels zit ze lachend met een 2,5 m handlijn gewoon onder de boot vandaan te plukken. https://www.youtube.com/watch?v=UHAhhd8BtO4 Dieper dan een meter of 7 kom je niet want dan hangt er weer of een koolvis of een makreel aan. Als we overstappen op slugs worden die één voor één gesloopt. De staarten breken af en ze trekken de slugs gewoon van de loodkop los.

We hebben het dan ook al snel gezien daar. Door richting haven liggen nog een paar plekken waar misschien wel kabeljauw te vangen is en daar zitten misschien gen vervelende vissen. Voordat we daar zijn begeeft echter ook de bereboot het. Het temperatuur alarm gaat af en binnen enkele seconden staat de stuurhut vol stoom. Nadat hij wat is afgekoeld zien we dat er 2 slangenklemmen op de zeewater koelleiding los zitten. De warmtewisselaar kreeg dus geen koelwater en daardoor is de boel overgekookt. Nadat we deze vastgezet hebben blijkt het probleem niet over. Er is onvoldoende koelvloeistof in de motor over. Geen zoet water aan boord om bij te vullen.

Dus Karl Oddvar maar een sms gestuurd. Na wat op en neer sms’en over het probleem zegt hij dat we er maar zeewater in moeten kieperen. Hij zal de boel wel verversen als we weer terug zijn. Zo gedaan kunnen we zonder mankementen terug naar de haven.

Snel wat makrelen gefileerd, teriyaki marinade gemaakt van de meegebrachte spullen. Noedels geweekt en boontjes afgehaald en een lente-uitje snijden. De vis op de bakplaat direct onder grill en gaan met die banaan. De boontjes en uitjes roerbakken met vissaus, limoensap en een klein beetje van de teriyakisaus. Ondertussen meld Niels dat de oven toch wel erg veel rookt. Oeps dat gaat hard. Gelukkig net op tijd. Het lijkt wel een schoorsteen! De vis is gaar, de noedels warm en in de keuken kun je elkaar op 1,5 meter niet meer zien van de rook. Gelukkig kan de schuifdeur tussen de eetkamer dicht en kunnen we uit de rook eten terwijl de boel doortocht en de rook verdwijnt. Heerlijk zulke verse makreel!

Morgen weer verder!