In het toilet staat een nieuw attribuut. Vanmorgen eerst maar eens instructies over het gebruik achtergelaten.

Op tijd vertrokken met de blauwe boot richting zuiden naar het eiland Dolma om te proberen daar wat kabeljauw te vangen. Op de terugweg willen we wat makrelen vangen om te eten en om in te vriezen als aas voor volgend jaar.

Nog maar net buiten de haven rechtsaf. Zeepier geeft een beetje gas bij en dan begeeft de aandrijving het. De as draait wel, maar geen voortstuwing. Dus de keerkoppeling is in orde, maar kennelijk de schroef niet. Raar!. Karl Oddvar gebeld en hij komt al snel met een andere boot ons een sleepje terug geven. De oude vissersboot (de bereboot) is in orde maar heeft alleen geen dieptemeter. Niet getreurd de stekken die we willen bevissen kunnen we ook op de kaartplotter wel vinden. Overgestapt op de bereboot dus. Karl Oddvar denkt dat het de breekpen van de schroef is zal de blauwe boot uit het water halen en repareren. Hij heeft een paar uurtjes nodig zegt hij. Inderdaad krijgen we begin van de middag bericht dat de blauwe boot weer klaar is voor gebruik.

Wij worden de hele dag zo ongeveer geteisterd door kleine koolvis (tot 40 cm) en makrelen. Vooral de koolvissen zijn lastig. De meeste zijn net te groot om door te laten zakken naar de bodem. Zeepier lukt het 2 keer met een klein koolvisje. De 1e levert een mooie gul op, De 2^e alleen een verspeelde gul. Op de slugs vangen we niets nada niks! Onbegrijpelijk. Halverwege de middag doorgevaren naar een plek van 18 m diep aan de zuidpunt van het eiland Madsoya. Daar zou makreel zitten. Nou dat hebben we geweten. Niet door te komen laag van koolvis en makreel. Grote makrelen. Niels zit ze lachend met een 2,5 m handlijn gewoon onder de boot vandaan te plukken. https://www.youtube.com/watch?v=UHAhhd8BtO4 Dieper dan een meter of 7 kom je niet want dan hangt er weer of een koolvis of een makreel aan. Als we overstappen op slugs worden die één voor één gesloopt. De staarten breken af en ze trekken de slugs gewoon van de loodkop los.

We hebben het dan ook al snel gezien daar. Door richting haven liggen nog een paar plekken waar misschien wel kabeljauw te vangen is en daar zitten misschien gen vervelende vissen. Voordat we daar zijn begeeft echter ook de bereboot het. Het temperatuur alarm gaat af en binnen enkele seconden staat de stuurhut vol stoom. Nadat hij wat is afgekoeld zien we dat er 2 slangenklemmen op de zeewater koelleiding los zitten. De warmtewisselaar kreeg dus geen koelwater en daardoor is de boel overgekookt. Nadat we deze vastgezet hebben blijkt het probleem niet over. Er is onvoldoende koelvloeistof in de motor over. Geen zoet water aan boord om bij te vullen.

Dus Karl Oddvar maar een sms gestuurd. Na wat op en neer sms’en over het probleem zegt hij dat we er maar zeewater in moeten kieperen. Hij zal de boel wel verversen als we weer terug zijn. Zo gedaan kunnen we zonder mankementen terug naar de haven.

Snel wat makrelen gefileerd, teriyaki marinade gemaakt van de meegebrachte spullen. Noedels geweekt en boontjes afgehaald en een lente-uitje snijden. De vis op de bakplaat direct onder grill en gaan met die banaan. De boontjes en uitjes roerbakken met vissaus, limoensap en een klein beetje van de teriyakisaus. Ondertussen meld Niels dat de oven toch wel erg veel rookt. Oeps dat gaat hard. Gelukkig net op tijd. Het lijkt wel een schoorsteen! De vis is gaar, de noedels warm en in de keuken kun je elkaar op 1,5 meter niet meer zien van de rook. Gelukkig kan de schuifdeur tussen de eetkamer dicht en kunnen we uit de rook eten terwijl de boel doortocht en de rook verdwijnt. Heerlijk zulke verse makreel!

Morgen weer verder!