Opnieuw een prachtige zonnige dag. Het weerbericht zat er op het punt van de wolken goed naast. Temperatuur is 13 graden en er waait een licht briesje (3 á 4 bft). De wind zal tegen de middag afnemen naar 2 bft.

Er zijn maar twee groepen die het huis huren van Karl Oddvar. Een groep Duitsers en wij. De Duitsers waren hier in augustus. Die laten altijd van alles achter. Er staat bijvoorbeeld een gigantische voorraad zout, suiker en azijn. Lijkt we of dat elk jaar meer wordt. Altijd grappig om te zien hoe kleinigheidjes in en om het huis aangepast worden door de bewoners. Vooral op gebied van spijkers en schroeven laten beiden groepen zich niet onbetuigd. Een briefje ophangen dat ze de pluizen uit het stoffilter van de wasdroger moeten halen zal niet helpen, want we zijn zelf in april/mei waarschijnlijk weer de eersten die het huis bewonen in 2017. Niels maakt in elk geval handig gebruik van een aanpassing die de Duisters aan de boot gemaakt hebben. Ze hebben daar buisisolatie vastgeplakt om een zachte hengel- en rugsteun te hebben.

Vandaag moest in het teken staan van schollen vangen. Kabeljauw, pollak en schelvis is er bijna niet te vinden, dus moesten het schollen worden. We kennen een heel goede plek en we hebben een stuk of 40 prachtige wadwormen. We starten op een onderwaterbergje onderweg naar de schollenstek. Zeepier vangt daar direct een mooi gulletje en even later laat hij een koolvisje uit, dat onderweg zich vergreep aan zijn pilkertje, en hup een echte kabeljauw van zo’n 90 cm in zijn deel. Dat beloofd wat voor de rest van de dag. Dus doorvaren naar de schollenstek.

Helaas de schollestek laat ons in de steek en wat we verder ook doen welke zandbaaitjes en diepten we ook bevissen, een schol wordt niet gevangen. Sterker nog, normaal wordt je aas belaagd door schorriemorrie (kleine wijting e.d. die je aas opvreten), nu ontbreken die zelfs overal. De enige oogst van een uurtje of 4 vissen op schol met 3 hengels zijn een mooie grote grauwe poon en een lengetje van 20 cm.

We moeten ook nog wat vangen voor het eten van vanavond. Dus varen we door naar de zuidpunt van het eiland Madsoya om daar nog wat makreel te vangen (doen we in een marinade van gebakken ui, rode pepers en ketjap manis). Ook hier is het weer anders dan in het begin van de week. Geen makreel, waar we er eerst zoveel konden vangen als we wilden. Opnieuw laat Zeepier een koolvisje uit en ja hoor weer een mooie kabeljauw.

Om 16:00 maar terug gaan varen naar huis (dat is een uurtje varen). Onderweg pikken we nog even het puntje van vanochtend aan. We moeten immers zelf ook wat eten. Gelijk komen de makrelen binnen. Alleen heeft Wim besloten dat we koolvis gaan eten. Vanochtend vingen we er hier die tegen de 40 cm waren, nu alleen visjes van 30 cm. Het is niet anders. Dan die slecht gehaakt zijn maar meenemen.

Het menu van vandaag:

Gekookte piepers, bloemkool mix en koolvisfile(tjes). Niels roept bij de eerste hap van die (veel te) kleine koolvisfiletjes dat ze naar roerei smaken. Inderdaad lijkt de smaak daar wel een beetje op. Grote koolvis heeft en veel meer uitgesproken smaak. Maar goed, deze kleine filetjes worden toch met smaak verorbert.

Morgen fietsen rond het eiland en misschien nog ergens een wandelingetje. Om 10:15 worden we verwacht bij het kerkje van Leka. We krijgen dan het altaarstuk te zien. Dat is gemaakt door Utrechtse houtsnijders en aan de kerk van Leka geschonken door een Deense prinses die hier doodsangst heeft uitgestaan in een storm op zee.